نوع مقاله : مقاله ترویجی
نویسندگان
1 عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران
2 دانش آموخته کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی دانشگاه تهران
چکیده
شکل‌گیری نهاد آموزشی مدرن در ایران موجب شد؛ زنان به موضوعی برای سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دولت نوگرای پهلوی تبدیل شوند. از آن جا که دولت پهلوی با حمایت نخبگان و روشنفکران با هدف نوسازی ایران تشکیل یافت؛ از همان ابتدای امر زنان را به عنوان یکی از ارکان دستیابی به این هدف، مورد توجه قرار داد. در نتیجه، آموزش زنان در صدر برنامه‌های نوسازی دولت قرار گرفت. از این‌رو، رویکردهای آموزشی برای تربیت دختران، همسو با ایده‌ها و اهداف حاکمیت، در مدارس طرح شد و الگوی جدیدی از زن مطلوب، ترسیم شد. این ایده‌آل‌های جدید، مبتنی بر مؤلفه‌ها و شاخصه‌های گفتمان «ایران نو» استوار گشت. در منظومه‌ی چنین گفتمانی، مفهوم «آزادسازی زنان» به عنوان شالوده‌ی اصلی برنامه‌های آموزشی زنان شکل گرفت که در پیوست نقش‌های سنتی زن و در محدوده‌ی خانه و خانواده قلمداد می‌گردید.
تحقیق حاضر به بررسی رویکردها، طرح‌ها و ماهیت برنامه‌های آموزشی دختران در کتاب‌های درسی این دوره، با هدف توضیح چگونگی هویت‌یابی زن مدرن در جریان مدرنیزاسیون ایران پرداخته و تبیین سیاست‌ها و برنامه‌های آموزشی زنان و کارکردهای نوین آن در این فرایند با روش تفسیری ـ تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)